Wyjaśnienie reguł Incoterms®

Reguły Incoterms® opracowano jako zestaw norm dla dostaw międzynarodowych w celu zagwarantowania sprawnego przebiegu handlu międzynarodowego. Często są używane jako skróty, jak FOB lub CIF, i mogą czasami prowadzić do nieporozumień pomiędzy partnerami biznesowymi. Zapoznaj się ze wskazówkami ekspertów ds. spedycji i upewnij się, że aktualne warunki Incoterms® zawsze działają na Twoją korzyść.

W ramach umowy sprzedaży regułyu Incoterms® określają prawa i obowiązki stron w zakresie dostawy towarów od sprzedającego do kupującego. Zapewniają wspólne ramy umożliwiające zrozumienie, w jaki sposób i przez kogo organizowany jest transport, kto ponosi związane z nim ryzyko oraz kto odpowiada za bezpieczeństwo przesyłki oraz zgodność z przepisami celnymi.

Ich nazewnictwo zawsze ma taką samą strukturę – trzyliterowy akronim i nazwę lokalizacji. Nazwa lokalizacji jest ważna, ponieważ wskazuje miejsce, w którym koszt transportu przechodzą ze sprzedawcy na kupującego. Jednak pomiędzy poszczególnymi regułami Incoterms ta sama nazwa lokalizacji może nie wskazywać miejsca przeniesienia ryzyka, ani nie dawać informacji, gdzie i przez kogo powinno być zorganizowane ubezpieczenie transportowe.

Aktualne reguły Incoterms® 2020 zawierają 11 terminów. Cztery z nich dotyczą wyłącznie transportu drogą morską, ponieważ mają zastosowanie wyłącznie do transportu morskiego oraz po wodach terytorialnych. Siedem pozostałych ma zastosowanie do ładunków dostarczanych dowolnym rodzajem transportu, w tym drogą wodną.

Znaczenie reguł Incoterms®: Reguła EXW przekazuje prawie wszystkie obowiązki pod odpowiedzialność kupującego. Przekazywane są odbiorcy w pierwotnym czasie i miejscu nadania.

Sprzedający zapewnia przekazanie towaru kupującemu w wybranej lokalizacji.

Kupujący organizuje całą dostawę z miejsca załadunku, w tym transport główny, i ponosi wszelkie ryzyko od momentu przyjęcia towaru od sprzedającego. Obejmuje to odprawę celną eksportową.

Znaczenie reguł Incoterms®: W przypadku reguł Franco przewoźnik (ang. Free Carrier, FCA), Franco wzdłuż burty statku (ang. Free Alongside Ship, FAS) i Franco statek (ang. Free On Board, FOB) główny przewóz nie jest opłacany przez sprzedającego, a przekazanie towaru następuje w miejscu uzgodnionym przez strony w kraju sprzedającego.

Sprzedający dokonuje odprawy celnej przesyłki przy eksporcie. Dostarcza ładunek w określone miejsce wysyłki.

Kupujący odpowiada za zawarcie głównej umowy przewozu, wybór przewoźnika lub spedytora oraz kontroluje koszty transportu. Odpowiada za cła importowe.

Znaczenie reguł Incoterms®: W przypadku reguł CPT, CIP, Koszt i fracht (ang. Cost & Freight, CFR) oraz Koszt, ubezpieczenie i fracht (ang. Cost, Insurance and Freight, CIF) główny przewóz jest opłacany przez sprzedającego, ale ryzyko przechodzi w momencie przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi. Dwie z tych reguł zobowiązują sprzedającego do ubezpieczenia towarów na rzecz kupującego.

Sprzedający odpowiada za zawarcie głównej umowy przewozu, wybór przewoźnika lub spedytora oraz kontroluje koszty transportu. Organizuje dostawę towaru do miejsca załadunku do przewozu głównego, gdzie również ryzyko przechodzi na kupującego. Odpowiada za odprawę celną eksportową.

Kupujący ponosi ryzyko uszkodzenia lub utraty ładunku podczas przewozu głównego. Polega również na tym, że sprzedawca przekaże prawidłowe informacje głównemu przewoźnikowi. Odpowiada za odprawę celną importową.

Znaczenie reguł Incoterms®: Tak zwana grupa "pełnej dostawy" obejmuje reguły Dostarczone do miejsca z rozładunkiem (ang. Delivered at Place Unloaded, DPU), Dostarczone do miejsca (ang. Delivered at Place, DAP) i DDP. Większość kosztów i zobowiązań ponosi sprzedający, które przechodzą na kupującego w momencie odbioru towarów w kraju przeznaczenia.

Sprzedający odpowiada za zawarcie głównej umowy przewozu, wybór przewoźnika lub spedytora oraz kontrolę kosztów transportu. Organizuje dostawę towaru do miejsca załadunku do przewozu głównego, gdzie również ryzyko przechodzi na kupującego. Odpowiada za odprawę celną eksportową, a także importową w przypadku reguły DDP.

Kupujący odpowiada za rozładunek swojego ładunku w miejscu przekazania towaru (z wyjątkiem reguły DPU).

Reguły Franco wzdłuż burty statku (FAS), FOB, CFR i CIF są przeznaczone do transportu morskiego lub wodnego. W przypadku uzgodnienia tych warunków sprzedający jest zobowiązany do przedstawienia przy dostawie konosamentu lub innego dokumentu transportu drogą morską.

Zgodnie z logiką nie należy ich stosować, jeśli przesyłka nie będzie transportowana barką lub statkiem podczas międzynarodowego etapu. Wszystkie inne reguły Incoterms® dotyczące frachtu mogą być stosowane w transporcie drogą morską, powietrznym i kolejowym.

Reguły Incoterms dotyczące transportu morzem lub drogami wodnymi ogólnie zakładają, że przewoźnik morski jest stroną trzecią. Jednak w przypadku czarteru statku to strona (kupujący lub sprzedający) czarterujący statek będzie uważana za przewoźnika. Głównym punktem, który strony musza sobie wyjaśnić, jest odpowiedzialność za załadunek na statek i rozładunek ze statku.

Transport główny i śródlądowy obejmuje nie tylko czas spędzony przez kontener lub palety na statku lub w ciężarówce: obejmuje również monitorowanie procesu załadunku lub rozładunku oraz ogólnej integralności ładunku podczas całej podróży.

Rozważmy konkretny przykład dostarczania produktów nietrwałych. Jeżeli sprzedający posiada część wymaganego sprzętu i/lub ma dostęp do specjalistycznej wiedzy niezbędnej do transportu takich towarów na duże odległości (np. specjalnie przeszkolony personel, kontenery chłodnicze), a kupujący tego nie posiada, rozsądne jest powierzenie sprzedającemu odpowiedzialności za zarządzanie transportem zgodnie z warunkami Dostarczone do Miejsca (DAP).

Bardziej ogólnie, wybór pomiędzy warunkami grupy F, C lub D można również podjąć w oparciu o zdolność sprzedającego lub kupującego do zawarcia najkorzystniejszej umowy przewozu. W niektórych krajach sprzedający lub kupujący może być prawnie zobowiązany do korzystania z krajowej linii żeglugowej.

Wreszcie kto jest w stanie najlepiej monitorować i kontrolować koszty przestoju, zatrzymania i składowania? Pozwól swojemu spedytorowi przejąć kontrolę nad łańcuchem dostaw. 

Zapoznaj się z naszym objaśnieniem przestoju

Ubezpiecz swój towar. Jeśli jako kupujący chcesz jasno wskazać w umowie, że dostawca jest odpowiedzialny za ubezpieczenie Twoich towarów, poprzyj transakcję odpowiednimi frachtowymi regułami Incoterms®: wybierz CIF lub Przewóz i ubezpieczenie opłacone do (ang. Carriage and Insurance Paid To, CIP). Określ bezpośrednio w umowie, jakie ryzyka ma obejmować ubezpieczenie.

W handlu międzynarodowym cła eksportowe zwykle ponosi sprzedający, a cła importowe kupujący. Odprawa celna towarów w imporcie lub eksporcie obejmuje również pozwolenia i licencje niezbędne do zapewnienia zgodności Twojej przesyłki z przepisami.

W rezultacie w niektórych przypadkach możesz zezwolić kupującemu na przyjęcie odpowiedzialności za ten proces zarówno przy imporcie, jak i eksporcie, co umożliwiają warunki EXW.

Jeśli to raczej sprzedający powinien załatwić te formalności na obu końcach transportu, wybierz regułę Incoterm® Dostarczone, cło opłacone (ang. Delivered Duties Paid, DDP).

Masz za sobą wybór idealnej reguły Incoterm dla swojej przesyłki? Pamiętaj, żeby określić, że używasz wersji z 2020 r.

Wiedza jest Twoim najlepszym sprzymierzeńcem. Upewnij się, że znasz reguły Incoterms®, aby wybrać najodpowiedniejszą. 

Wyświetl Centrum Pomocy – Incoterms®

Poza wiedzą teoretyczną, przed podjęciem decyzji zadaj sobie kilka pytań. Która ze stron ma największe szanse na podjęcie właściwych decyzji? Jaki jest najlepszy sposób transportu Twojego konkretnego ładunku? Czy potrzebne jest ubezpieczenie (stwierdziliśmy, że zwykle jest)?

Właściwa lokalizacja
Aby mieć pewność, że zastosowana zostanie właściwa reguła Incoterm, należy ją jednoznacznie wskazać w umowie sprzedaży, stosując następującą strukturę:

[Selected Incoterms®], [Named location], [in accordance with Incoterms® 2020]np. CIF, Long Beach, Incoterms® 2020

Reguła Incoterm jest ważna tylko wtedy, gdy umawiające się strony ustaliły lokalizację miasta lub portu. Wskaż te miejsca tak dokładnie, jak to możliwe.

Poprawna wersja
Nadal możliwe jest stosowanie reguł Incoterms® 2010, Incoterms® 2000, a nawet wcześniejszych wersji Incoterms®. Dlatego przy określaniu warunków dostawy należy wskazać, która wersja reguł Incoterms® ma mieć zastosowanie.

Reguły Incoterms® wskazują jedynie sposób, w jaki koszty transportu i ryzyko rozkładają się między sprzedającym a kupującym, jak opisano powyżej.

Reguły Incoterms® nie wskazują ceny należnej za towary, ani  metody płatności.

Nie regulują również kwestii przeniesienia własności towarów ani rozporządzania nimi w przypadku naruszenia umowy. Kwestie te są zazwyczaj określone wprost w umowie sprzedaży lub w mających do niej zastosowanie przepisach prawa. Ponadto strony są ściśle związane lokalnymi przepisami prawa, które mogą mieć pierwszeństwo przed jakimkolwiek aspektem umowy sprzedaży, w tym wybranymi regułami Incoterms®.

Faktura za przesyłkę posłuży jako podstawa do ustalenia jej wartości celnej.

W rezultacie jeśli Twoja umowa wskazuje, że transport został uzgodniony na warunkach EXW, faktura zawierająca dostawę na warunkach CIP zrodzi pytania i potencjalnie opóźni odprawę Twojego ładunku. Jest to ważne, jeśli umowa nie przewiduje możliwości ustalenia na fakturze innych warunków dostawy lub wyceny towaru.

Reguły Incoterms stworzono, aby zapewnić wspólne ramy odniesienia dla dostaw międzynarodowych, a tym samym ułatwić handel światowy. Biorąc pod uwagę nowe wydanie, które jest już w użyciu, podwojenie wysiłków komunikacyjnych na temat konkretnych implikacji wybranych reguł Incoterms® zawsze się opłaci! Świetny przykład stanowią reguły EXW i FCA.

Zgodnie z warunkami FCA sprzedający przekazuje towar przewoźnikowi lub innej osobie wskazanej przez kupującego bezpośrednio w siedzibie sprzedającego lub w innym wyznaczonym miejscu. W wydaniu reguł Incoterms® 2020 ustalono, że kupujący musi poinformować sprzedającego o terminie lub dokładnej dacie, w której przewoźnik (lub inna wyznaczona strona) ma odebrać towar.

W przeciwieństwie do pozornie podobnych warunków EXW reguła FCA nie ustanawia jednak obowiązku sprzedającego do powiadomienia kupującego o gotowości towaru do wydania – reklamacje kupującego w tym zakresie byłyby bezpodstawne. Graj bezpiecznie, daj znać swojemu klientowi!