อธิบายการประกันสินค้า

ไฟไหม้จากเคมีภัณฑ์บนเรือสินค้า MV Express Pearl นอกโคลอมโบ ศรีลังกาในเดือนพฤษภาคม 2021 ย้ำเตือนเราทุกคนว่าสินค้าที่มีค่าอาจสูญเสียและเสียหายระหว่างการขนส่งได้ หรืออาจถูกขโมยขณะเคลื่อนย้าย

ในทางสถิติ ท้องฟ้าเป็นวิธีการเดินทางที่ปลอดภัยที่สุด แต่การขนส่งทางอากาศก็ยังอาจได้รับความเสียหายและสินค้าสูญหายเป็นบางครั้ง เหตุการณ์อันโด่งดังรวมถึงเที่ยวบินขนสินค้า 8640 ของ Lufthansa ในปี 2010 ซึ่งลงสู่พื้นแรงเกินไปในริยาดห์ ซาอุดิอาระเบีย และเครื่องหักบนรันเวย์ โดยเกิดไฟลุกไหม้ทำลายส่วนกลางของเครื่อง กัปตันและนักบินผู้ช่วยบนเครื่องสามารถออกมาได้แต่ก็ได้รับบาดเจ็บ

อุบัติเหตุบนถนนเป็นสาเหตุหลักของการสูญเสียสินค้าในแต่ละปี นอกจากการขโมยสินค้าที่กำลังเป็นภัยคุกคามลุกลามซึ่งเกิดบริเวณจุดพักรถ จุดจอดข้างถนน และแม้แต่การลักขโมยจากจุดจอดรถ พาหนะและรถลากทั้งคันอาจถูกปล้นด้วยอาวุธปืน และขณะที่คนขับกำลังพักผ่อน พาหนะอาจถูกงัดแงะและขโมยสินค้าไปได้ อาหาร เครื่องดื่ม แอลกอฮอล์ และยาสูบมักถูกขโมย รวมทั้งชิ้นส่วนรถยนต์และอิเล็กทรอนิกส์

ภัยพิบัติทางรถไฟมักเกิดขึ้นน้อยและไม่บ่อย แต่ก็มีเหตุการตกรางจำนวนหนึ่งในเดือนมีนาคม 2021 รถรางมากกว่า 40 ขบวนที่บรรทุกสินค้าหลากหลายซึ่งรวมถึงวัตถุอันตรายได้กระแทกเข้ากับทรายของทะเลทรายแคลิฟอร์เนียใต้ รถไฟขนส่งอีก 20 ขบวนได้ตกรางในภูมิภาคไซบีเรียของรัสเซีย และอีกมากกว่า 20 ขบวนตกรางในพลีมัธ มินเนโซต้า โชคดีที่ไม่มีผู้บาดเจ็บ และเพียงสองสัปดาห์ถัดมา รถไฟขนส่งสองขบวนเกิดชนกันในสาธารณรัฐเชค

การสูญเสียสินค้ายังเกิดขึ้นได้ขณะจัดเก็บสินค้าด้วย เหตุการณ์หายนะโกดังระเบิดในปี 2020 ที่ท่าเรือของเบรุต ทำให้เกิดความเสียหายต่อทรัพย์สินประมาณ 15,000 ล้านเหรียญสหรัฐ และมีผู้เสียชีวิตมากกว่า 200 รายและบาดเจ็บ 7,500 คน

การสูญเสียคอนเทนเนอร์สินค้าในแต่ละปีอาจแตกต่างกันอย่างมาก ในปี 2020 เมื่อการสัญจรทางทะเลโดยรวมลดลงอย่างมากเนื่องจากโรคระบาดของ COVID-19 เกือบ 2,000 คอนเทนเนอร์ได้สูญหายไปในเหตุการณ์เดียวในเดือนธันวาคม – เหตุการณ์ “สินค้าเสียหาย” เกิดขึ้นจากเรือบรรทุกคอนเทนเนอร์ ONE Apus ที่อยู่ห่างจากฮาวายไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ 1,600 ไมล์ทะเล

เมื่อพิจารณาถึงการขโมยสินค้าด้วย ค่าเสียหายทั่วโลกที่บันทึกไว้อยู่ที่ประมาณหนึ่งหมื่นล้านเหรียญในแต่ละปี ย้อนไปในปี 2015 สถาบันมาตรฐานอังกฤษได้ประเมินอาชญากรรมเกี่ยวกับสินค้าทั่วโลกมีค่าเสียหายอยู่ที่ 22,600 ล้านเหรียญสหรัฐ และล่าสุดจากการวิเคราะห์เปิดเผยว่าในสหรัฐอเมริกาเพียงที่เดียวประสบปัญหา 15,000 - 30,000 ล้านเหรียญ

ในยุโรป ตะวันออกกลาง และแอฟริกา (EMEA) เหตุการณ์ขโมยสินค้าเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าระหว่างปี 2018 และ 2019 (เพิ่มจาก 3,981 เป็น 8,548 เหตุการณ์) โดยมีมูลค่าเฉลี่ย “อาชญากรรมเกี่ยวกับสินค้าที่รุนแรง” อยู่ที่ 641,200 เหรียญ ตามรายงานของสมาคมป้องกันทรัพย์สินที่มีการขนส่ง ในสองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชิ้นส่วนรถยนต์ที่มีมูลค่ามากกว่า 2,000,000 เหรียญถูกขโมยจากรถบรรทุกในโรมาเนียและเยอรมัน ที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือ เครื่องประดับและโลหะมีค่าซึ่งมีมูลค่าเกือบ 21 ล้านเหรียญถูกขโมยไปจากอาคารในแอฟริกาใต้

นอกจากภัยพิบัติใหญ่และอาชญากรรมที่เป็นข่าวทางทะเล และทางบก ยังมีเหตุสูญเสียที่มีมูลค่าไม่มากอีกมากมาย แม้จะมีขั้นตอนที่ต้องทำเพื่อป้องกันการสูญเสียสินค้า โอกาสที่สินค้าระหว่างขนส่งจะเสียหายหรือสูญหายก็ยังสูงกว่าโอกาสที่จะเกิดเหตุการณ์อย่างไฟไหม้บ้านมาก

หากคอนเทนเนอร์หรือสินค้าบางส่วนตกหล่นหรือแตกหัก ก็อาจทำให้เกิดความเสียหายต่อการขนส่ง ความเสี่ยงอีกอย่างก็คือความเปียก ซึ่งมักเกิดจากความชื้น การควบแน่น ฝน และน้ำทะเลเข้า นอกจากนี้ สินค้ายังอาจเสียหายได้จากการปนเปื้อนและติดเชื้อ รวมทั้งอาจเผชิญความเสียหายที่เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิหากเป็นสินค้าที่เน่าเสียได้ และภัยคุกคามจากการฉวยโอกาสก็เป็นอันตรายที่เกิดได้เสมอ

เหตุผลของเหตุการณ์สูญเสียสินค้าเหล่านี้อาจรวมถึงการบรรจุสินค้าที่ไม่เหมาะสมและไม่เพียงพอต่อการปกป้องสินค้า การใช้ประเภทคอนเทนท์เนอร์ผิด ความผิดพลาดในการตั้งค่าอุณหภูมิและความชื้นในคอนเทนเนอร์ควบคุมอุณหภูมิ การโอเวอร์โหลดและการกระจายน้ำหนักไม่เหมาะสม และการติดป้ายกำกับไม่ถูกต้อง – โดยเฉพาะสำหรับสินค้าอันตราย – ทำให้การจัดเก็บไม่ถูกต้องรวมทั้งล้มเหลวในการรักษาความปลอดภัยและการกำกับดูแล

เมื่อคำนึงถึงความเสี่ยงเหล่านี้ การมีนโยบายประกันสินค้าจึงอาจดีกว่ามากกว่าการพึ่งพาค่าชดเชยจากข้อตกลงการขนส่งระหว่างประเทศ

เราได้ระบุบางเหตุการณ์หายนะที่เกิดกับสินค้าควบคู่กับเหตุการณ์สูญเสียสินค้าทั่วไปที่เกิดขึ้นทุกวันทั่วโลก การสูญเสียและเสียหายของสินค้ามักจะเกิดจากการละเลย ขาดความเชี่ยวชาญ ความขี้เกียจ และทางลัดเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย ความไม่ระวัง ไม่รอบคอบ บรรจุภัณฑ์ไม่เพียงพอ และอาชญากรจากการฉวยโอกาสจะทำให้ความเสี่ยงของผู้ขนส่งเพิ่มขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มาสำรวจความเสี่ยงด้านการเงินที่ยิ่งใหญ่ของการพึ่งพาค่าชดเชยจากข้อตกลงการขนส่งระหว่างประเทศแทนการมีนโยบายประกันสินค้าที่ดีกัน

ในความเป็นจริง สิ่งต่างๆ เหล่านี้อาจเกิดขึ้นได้เมื่อชิปเมนท์ระหว่างประเทศมีการจัดการมากมาย ระหว่างหนึ่งการเดินทาง อาจมีผู้มีส่วนเกี่ยวข้องหรือ “มือ” มากมายที่สัมผัสกับชิปเมนท์

ซึ่งรวมถึงซัพพลายเออร์และคู่สัญญาที่โหลดสินค้า ตลอดจนผู้ให้บริการโลจิสติกส์ที่ขนส่งสินค้าไปยังโกดังกลางและต่อจากโกดังไปยังท่าเรือหรือเทอร์มินัลสนามบินเป็นต้น และยังมีแรงงานท่าเรือที่ขนย้ายสินค้าภายในท่าเรือหรือสนามบินไปยังเรือหรือเครื่องบิน นอกจากนี้ สินค้ายังต้องถูกตรวจสอบและดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่ศุลกากรและขนย้ายผ่านโกดังศุลกากร และเมื่อสินค้าไปถึงประเทศปลายทางในที่สุด สินค้ามักจะต้องเดินทางบนรถบรรทุกเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อไปถึงผู้รับ

แม้ว่าจะมีข้อตกลงระหว่างประเทศสำหรับการชดเชยเมื่อสินค้าเสียหายหรือสูญหาย ค่าชดเชยที่ได้รับจะต่ำกว่ามูลค่าของสินค้ามาก เหตุผลก็คือค่าชดเชยความรับผิดชอบการขนส่งมักจะอิงจากน้ำหนักสินค้า ไม่ใช่มูลค่าสินค้า และที่สำคัญ เจ้าของสินค้าต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าผู้ขนส่งละเลย – ซึ่งเป็นกระบวนการที่ต้องเผชิญหน้ากันและอาจใช้เวลาหลายเดือน นอกจากนี้ยังมักจะไม่รวมภัยธรรมชาติทุกประเภท หรือ “เหตุการณ์สุดวิสัย” ที่ไม่อาจเอาผิดกับผู้ขนส่งได้

เพื่อทำความเข้าใจเหตุผลที่ผู้ขนส่งต้องมีนโยบายประกันสินค้า มาดูที่ช่องว่างระหว่างค่าชดเชยที่ไม่มีประกัน (อิงจากข้อตกลงความรับผิดการขนส่งระหว่างประเทศและน้ำหนักสินค้า) กับค่าชดเชยที่มีประกัน (อิงจากมูลค่าสินค้าทั้งหมด) การคำนวณค่าชดเชยแตกต่างกันไปโดยขึ้นอยู่กับวิธีการขนส่ง นี่คือสองตัวอย่าง – ตัวอย่างหนึ่งเกี่ยวกับการขนส่งทางอากาศ อีกตัวอย่างเกี่ยวกับการขนส่งทางทะเล

ในตัวอย่างแรก เครื่องสีสองเครื่องที่มีน้ำหนักรวมกัน 2,850 กก. ถูกขนส่งทางเรือและสูญหายระหว่างทาง สมมติว่าผู้ขนส่งต้องรับผิดชอบและการเคลมขึ้นอยู่กับความรับผิดของการขนส่ง ภายใต้กฎเฮก-วิสบีที่อิงตามน้ำหนัก ผู้ส่งจะได้รับค่าชดเชยคืนเพียง 7,980 เหรียญ ซึ่งน้อยกว่ามูลค่าแท้จริงของเครื่องจักรมาก แต่หากมีนโยบายประกันสินค้า ผู้ส่งจะได้รับค่าชดเชยเครื่องจักรทั้งคู่เต็มจำนวน - ทำให้ธุรกิจของผู้ส่งไม่ได้รับความเสียหายเลย มีความแตกต่างมากระหว่าง: 7,980 และ 70,000 เหรียญ!

ในตัวอย่างที่สอง ชิปเมนท์กระเป๋าถือและเครื่องประดับหรูหราเสียหายทั้งหมดระหว่างการขนส่งทางอากาศ ในชิปเมนท์นี้ สินค้ามีมูลค่าสูงแต่น้ำหนักน้อยกว่ามาก – สินค้ามีมูลค่า 120,000 เหรียญ และสินค้าทั้งหมดหนัก 1,560 กก. สมมติอีกครั้งว่าผู้ขนส่งต้องรับผิดชอบ และการเคลมขึ้นอยู่กับความรับผิดการขนส่ง โดยครั้งนี้อยู่ภายใต้อนุสัญญามอนทรีล หากไม่มีประกัน ผู้ส่งจะได้รับค่าชดเชยเพียง 34,320 เหรียญ แต่หากมีการประกันสินค้า ผู้ส่งจะได้รับค่าชดเชย 120,000 เหรียญ

เมื่อไม่มีนโยบายประกันสินค้า การรับค่าชดเชยอาจเป็นกระบวนการที่กินเวลาซึ่งทำให้ทีมขนส่งถูกรบกวนจากการทำหน้าที่ที่สำคัญอื่นๆ โดยไม่มีการรับประกันว่าจะสำเร็จ ดังนั้นอย่างน้อยที่สุดจึงควรพิจารณาการทำประกันสินค้าก่อนขนส่ง ไม่ว่าการขนส่งนั้นจะดูเป็นเรื่องธรรมดาเพียงใด